Powered by Blogger Hacks

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Παιδικό...


Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά…
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα…


Τίτλοι αρχής:

Καλησπέρα αναγνώστη μου!
Δύο τσιμπήματα σερί, ποιος με πιάνει!!! 11 ο Δεκέμβρης σήμερις, μ’ έπιασε ο χριστουγεννιάτικος καλικάτζαρος, αυτή την  ημερομηνία που για πολλούς δεν λέει τίποτα και για κάποιους λέει τα πάντα, και μου είπε ν’ αφιερώσω το άρθρο στα παιδιά… Παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα των παιδιών λοιπόν η 11η Δεκεμβρίου…
Και δεν ξέρω για ποιο ν’ αναρωτηθώ πρώτο… Για το αν υπάρχουν παιδιά στην ελλάδα; Ή για το αν έχουν δικαιώματα;

Πιάνω την πρώτη περίπτωση, που είναι και η ποιο απλή. Παιδία στην ελλάδα έχουν πάψει να υπάρχουν από τότε που η κρίση μας χτύπησε την πόρτα. Στην αρχή κάθε νεογέννητο είχε χρέος 30.000 €, άρα δεν ήταν παιδί, ήταν  ένα μικρό δάνειο… Ένα συνεχώς αυξανόμενο χρέος, με συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες. Σταδιακά κυβέρνηση/κράτος/τραπεζίτες/εξωγήινοι (όποια απάντηση βοηθά τον καθένα να έχει λιγότερες ευθύνες…) έκαναν τα παιδιά τεκμήρια… Έχεις παιδιά; Έχεις λεφτά! Απλά πραγματάκια. Και σιγά σιγά θα έχουν και πιστωτικές ικανότητες: θα μπορείς να τα υποθηκεύεις, να τα δανείζεις, να στα κατασχέσουν κλπ κλπ, ότι και με τις καταθέσεις σου δηλαδή!
Άρα στο ελλαδιστάν τα παιδιά σιγά σιγά «αγκαλιάζονται» από τις «χρηματοπιστωτικές» ανάγκες της χώρας και συμμετέχουν ενεργά σ’ αυτές άσχετα αν δεν καταλαβαίνουν το πώς και το γιατί…
Αυτά αναφορικά με την πρώτη περίπτωση…
Η δεύτερη είναι πιο πολύπλοκη…
(Διάλειμμα, τσιγάρο -2€)
Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε σαν δεδομένο ότι υπάρχουν παιδία και κυρίως αντιμετωπίζονται σαν παιδία κι όχι σαν γραμμάτια έτοιμα να λήξουν! Στην περίπτωση αυτή, υπάρχουν ανάγκες που έχουν αυτά τα παιδιά που πρέπει να ικανοποιηθούν ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ!  Αυτή η περίφημη «Νέα Γενιά» το «Μέλλον τη Χώρας» κι όλα τα γνωστά τα οποία χρησιμοποιούν οι πολιτικάντηδες όταν αναφέρονται στα παιδιά δεν καταλαβαίνουν γρι από όρους όπως καπιταλισμός, κεφάλαιο, κράτος, χρέος, PSI  κι ότι άλλο μάθαμε κι εμείς μέσα απ’ την κρίση. Καταλαβαίνουν όμως πως οι γονείς τους μένουν χωρίς δουλειά, τα σχολεία τους κλείνουν, οι συμμαθητές τους διώχνονται απ’ τη χώρα…
Καταλαβαίνουν πως ο δάσκαλός τους, ο καθηγητής τους, ο γιατρός τους τα κοιτάζει σαν βαρύ φορτίο που είναι αναγκασμένος να το σηκώσει…

Μιλάμε για δικαιώματα παιδιών στο ελλαδιστάν την ώρα που δεν μπορούμε όχι να ικανοποιήσουμε, αλλά ούτε διεκδικήσουμε την ικανοποίηση των βασικών τους αναγκών! 
Βλέπουμε να κλείνουν σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, ορφανοτροφεία, κι ότι άλλο ξεχνάω, αδιαμαρτύρητα. Κι έχουμε το θράσος, αφού τους στερούμε βασικές παροχές να τα κοιτάμε και στα μάτια…
Δεν θέλω να τραβήξω το θέμα παραπάνω (παιδική εργασία, ξυλοδαρμοί, παιδιά στην Αφρική κλπ) γιατί είναι κάτι που με στενοχωράει και δεν λύνεται με άρθρα απ’ το ιντερνέτ…

Αυτό που μπορώ να κάνω από δω είναι να προτρέψω τον έναν και μοναχικό αναγνώστη μου να προσπαθεί κάθε μέρα να κάνει ένα παιδί χαρούμενο. Ειδικά τέτοιες μέρες, που για τους « «αγωνισταράδες» » είναι καπιταλιστικά πάρτυ και λοιπές αηδίες, για τα παιδιά, που δεν ξέρουν (και μακάρι να μη μάθουν ποτέ!!!) τι είναι καπιταλισμός,
 είναι μέρες χαράς… Ας παραμερίσουμε για λίγο τα προ-βλήματα των «μεγάλων», ας δώσουμε στα παιδιά τη σημασία που τους αξίζει, ας μην τους χαλάσουμε το παραμύθι κι ας προσπαθήσουμε να μπούμε κι εμείς μέσα σ’ αυτό…
Μόνο καλό θα μας κάνει…
Γιατί με την κρίση μάλλον χάσαμε τις προτεραιότητες μας…



Καλησπέρα σας!

Μ.Κ.


Τίτλοι τέλους:


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου